รีวิว The Father

รีวิว The Father

รีวิว The Father ที่มา 

‘The Father’ ดัดแปลงมาจากละครเวทีอันโด่งดังชื่อมีชื่อว่า ‘Le Père’ ของ ฟลอเรียน เซลเลอร์ (Florian Zeller) ที่คว้ารางวัล Molière Award ไปเมื่อปี ค.ศ.2014 ละครเวทีเรื่องนี้ฮอตฮิตมากครับทั้งในอังกฤษ, ฝรั่งเศส และนิวยอร์กก่อนที่เซลเลอร์ จะนำมาดัดแปลงเป็นฉบับภาพยนตร์พร้อมนั่งแท่นผู้กำกับด้วยตัวเอง และยังเขียนบทร่วมกับ คริสโตเฟอร์ แฮมป์ตัน (Christopher Hampton) คนเขียนบท Atonement โดยได้นักแสดงมากฝีมืออย่าง แอนโธนี ฮอปกินส์ (Anthony Hopkins) และโอลีเวีย โคลแมน (Olivia Colman) มารับบทนำดูหนัง,

หลังจากออกฉาย หนังก็ได้เข้าชิงรางวัลในเวทีประกวดภาพยนตร์มากมาย และแน่นอนว่าได้เป็นผู้ท้าชิงในเวทีที่น่าจับตามองที่สุดอย่าง Oscars หรือ Academy Award ครั้งที่ 93 (ประจำปี ค.ศ.2021) นี้ด้วยการเข้าชิงถึง 6 รางวัล ในสาขาใหญ่อย่างภาพยนตร์ยอดเยี่ยม, เขียนบทยอดเยี่ยม, นำชายยอดเยี่ยม, สมทบหญิงยอดเยี่ยม, ตัดต่อยอดเยี่ยม และโปรดักชั่นดีไซน์ยอดเยี่ยม ซึ่งหนังก็สามารถคว้ารางวัลบทดัดแปลงยอดเยี่ยมมาได้ แถมยังพาแอนโธนีคว้ารางวัลนำชายยอดเยี่ยมกลับไปตั้งที่บ้านเป็นตัวที่ 2 ในฐานะนักแสดงที่อายุมากที่สุดตลอดกาลที่ได้รางวัลออสการ์สาขาการแสดงอีกด้วยดูหนังออนไลน์

 

ตัวหลัก
ปู่ (แอนโธนี ฮอปกินส์)
ลูกสาว วัยกลางคน (เค้าอาจจะดัง แต่กูไม่รู้จัก)ดูหนัง,
ลูกเขย (ยิ่งไม่รู้จักใหญ่เลย)

เริ่มมาปู่แอนโธนี อาศัยอยู่ ณ กรุงลอนดอน ปู่หานาฬิกาไม่เจอ บอกลูกสาวว่าคนดูแลขโมยไป ลูกสาวบอก ไปหาในห้องน้ำปู่ชอบซ่อนไว้ที่นั่น อะแล้วปู่ก็เจอ แล้วก็คุยกะลูกสาวเรื่องคนที่จะมาดูแลปู่ ปู่บอกไม่ต้องให้ใครดูแล อยู่คนเดียวได้ ลูกสาวบอกไม่ได้ นางต้องไปปารีสกะสามีใหม่นาง ปู่เศร้าเหมือนถูกทิ้ง แต่ก็ยังมีความเยอะอยู่ ไม่ยอมลูกสาว อีกวันนึงลูกสาวกลายเป็นอีกคน ปู่บอก ใครอะ ลูกสาวบอกนี่ลูกเองไง (เริ่มแปลกๆและตอนนี้ ใช่ๆมะ นี่หนังจิเล่นอย่างงี้กะกูใช่มะ… 55555) ต่อมาปู่ก็เจอลูกเขย คุยกัน อ้าว ลูกฉันเลิกกะแกมานานแล้วนี่นางจะไปปารีสแล้ว ลูกเขยบอกไม่ใช่และแล้วทำหน้างงผสมไม่ไหวจะทนกะปู่ แล้วปู่ก็เจอลูกสาวเดินเข้าแฟลตมา ปู่ก็บ่นว่าจะทิ้งไปปารีสใช่มั้ย ลูกสาวบอก ใครจะไป ไม่มี๊ หนูยังไม่มีหลัวนะพ่อ หย่าไปตั้งแต่ 5 ปีที่แล้วนู้น (เฮ้อออ นี่กูต้องดูต่อชิมิ… 55555) อีกวันก็เจอคนดูแลเป็นสาวสวย ปู่ก็ชอบเพราะเห็นแล้วนึกถึงลูกสาวคนเล็ก ร่าเริงใหญ่นึกว่าใครมาเยี่ยม ปรากฏว่าลูกสาวบอกนี่คนดูแล ปู่ก็พยศทันทีเลยจ้า เรื่องราวดำเนินไปจน ปู่เจอลูกเขยชาวฝรั่งเศสอีกคน (ตรงจุดนี้ ไม่รู้ว่าเรื่องจริงหรือปู่มโนและ เรื่องหลัวของลูกสาว ว่ามีแล้วเลิก หรือไม่เคยเลิก หรือที่ปู่เห็นคือหลัวที่จะชวนกันไปปารีส 55555)
ปู่แอบฟังลูกเขยคุยกับลูกสาวว่าจะพาปู่ไปบ้านพักคนชรา จากนั้นแล้วปู่ก็เจอลูกเขยพูดจาไม่เป็นมิตรมาตลอด ประมาณว่าปู่อยู่นี่ทำให้ลูกสาวเดือดร้อน (ปู่มโน) จนวันนึงปู่ตื่นมากลางดึก เดินออกไปนอกห้อง เจอคนป่วยผู้หญิงใส่เครื่องช่วยหายใจ เรียก พ่อ (น่าจะเป็นลูกสาวคนเล็กที่ปู่ถามหากับลูกสาวบ่อยๆ) แล้วก็ตัดภาพมา ปู่ตื่น เจอลูกสาวกับคนดูแล ปู่บอกแล้วคนก่อนอยู่ไหน จะเอาคนก่อน ที่สาวๆ ลูกสาวบอกเมื่อวานก็แนะนำไปแล้วนี่ คนนี้อะ (คนที่ปู่นึกว่าเป็นลูกสาวตอนแรกๆ) ปู่เดินงอนเข้าไปในห้อง ภาพตัดมากลายเป็นบ้านพักคนชรา ลูกสาวก็มาลาบอกจะไปปารีสและนะ ปู่บอก ไหนว่าไม่ไป แล้วฉันล่ะ ลูกสาวร้องไห้ บอกว่าที่เคยอธิบายให้ฟังไง เดี๋ยววันหยุดก็จะมาหานะ อีกวันนึงปู่ตื่นมาเจอพยาบาลเอายามาให้ (ถึงตอนเฉลยและ) พยาบาลคือคนที่ปู่เข้าใจผิดว่าเป็นลูกสาวกับคนดูแลที่บ้าน ปู่ถามหาลูกสาว กับคนดูแลสาวๆ บอกจะมาเริ่มงานวันนี้นี่ พยาบาลบอกลูกสาวปู่ไปปารีสหลายเดือนแล้ว และปู่ก็อยู่ที่นี่มาซักพักแล้ว พยาบาลบอกปู่กำลังเอาหลายเรื่องมารวมกันอยู่นะ (แต่ก็พูดกับปู่แบบใจเย็นมากๆ) สักพักบุรุษพยาบาลเดินเข้ามา คือคนที่ปู่คิดว่าเป็นสามีของลูกสาว ปู่งงถามว่าเค้าคือใคร พยาบาลบอกเค้าคือบุรุษพยาบาลที่ปู่เจออยู่ทุกวันไง ปู่ถามต่อ แล้วคุณชื่ออะไรนะ พยาบาลแนะนำตัวเองชื่อแคทเทอรีนจ้ะ ปู่ถาม แล้วฉันคือใคร นางบอก แอนโธนีจ้ะ ปู่บอกชื่อดีนะ รู้จักแม่ฉันมั้ย คุณบอกว่าแม่จะมาหาตอนวันหยุดใช่มั้ย พยาบาลบอกนั่นลูกสาวคุณ ปู่ร้องไห้บอกคิดถึงแม่ อยากให้แม่มารับออกไปจากที่นี่แล้ว แล้วปู่ก็เริ่มพูดแบบจับใจความไม่ได้ พยาบาลกอดปลอบปู่ พร้อมกับพูดปลอบ (เหมือนปลอบเด็ก) ว่าเดี๋ยวแต่งตัวไปเดินเล่นที่สวนกันมั้ย แล้วค่อยกลับมากินข้าว แล้วนอนกลางวัน วันนี้อากาศดีนะ เดี๋ยวมันก็จะดีขึ้นเองจ้าดูหนังออนไลน์
จบ

 สรุปหลังดู

สรุปว่าลูกสาวให้ปู่แกมาอยู่บ้านพักคนชราหลายเดือนและ แต่แกยังนึกว่าอยู่บ้าน แล้วก็เอาหลายๆเรื่องมารวมกันทั้งเรื่องจริงและสิ่งที่แกคิดเอง เบลอขนาดลืมหน้าลูกที่เลี้ยงดูแกอะ ตอนจบก็เศร้าเลยจ้าพอรู้ตัวว่าอยู่บ้านพักคนชรา ปู่ก็ร้องไห้คิดถึงแม่ กลายเป็นเด็กไปแล้ว ผมก็อยากจะซึ้งอยู่ แต่ที่ผ่านมาง่วงมาก คือไม่หลับก็ถือว่าใจแข็งมากแล้ว 555555 จังหวะซึ้งมีน้อยไปหน่อย มีแค่ตอนหลังๆ ที่เฉลยว่าที่ผ่านมาปู่คิดไปเอง เพราะความจำเสื่อม ยังไงก็สู้ๆนะปู่ พยาบาลเค้าก็ดูแลดีอยู่แหละ เฮ้ออ สงสาร

The Father มีความโดดเด่นในด้านนี้ ด้วยการที่จับคนดูไปนั่งอยู่ในหัวของแอนโธนี และมองออกมาผ่านลูกทั้งสองข้างของเขา โดยเรานั่งอยู่บนเก้าอี้ที่มีเชือกมามัดเข้าไว้อย่างแน่นจนดิ้นไม่หลุดคลายไม่ออก พร้อมเครื่องถ่างตา จากนั้นก็บังคับเราให้รับประสบการณ์ที่ตัวละครเอกกำลังเผชิญอยู่ ซึ่งนอกจากความทรงจำของเขายังไม่ปะติดปะต่อแล้ว ความทรงจำแอนโธนียังถูกผสมกันจนไม่อาจแน่ใจได้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนแห่งหนใด ในช่วงเวลาไหน เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ กำลังคุยอยู่กับใคร และไม่รู้ว่าเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นไปแล้วหรือยังไม่เกิดขึ้นอีกต่อไปรีวิวหนังใหม่

หนังเปิดหัวมาและตลอดทั้งเรื่องดำเนินไปด้วยความเคลือบแคลงสงสัยผสมกลิ่นของความรู้สึกไม่น่าไว้วางใจตลบอบอวลตลอดทั้งเรื่อง และจนจบเรื่อง หนังก็ไม่ได้ให้คำตอบหรือคำอธิบายกับเราโต้งๆว่าที่ผ่านมานั้นเกิดอะไรขึ้นบ้างแบบเรียงลำดับเวลา (chronological) แต่การโดดไปนู่นทีนี่ทีแบบนี้ก็ใช่ว่าจะทิ้งให้คนดูนั่งงงจนเกาหัวแกรกๆ หลังดูจบซะทีเดียว เพราะกว่าจะถึงบทสรุปเราจะสามารถนำภาพความทรงจำของแอนโธนีมาสลับปรับเรียงใหม่ในหัวและปะติดปะต่ออะไรต่อมิอะไรได้เอง
.
สิ่งน่าสนใจของหนังเรื่องนี้คือการที่ตัวละครแอนโธนีแสดงให้เห็นถึงความดื้อดึงหยิ่งผยองและความมั่นอกมั่นใจในตัวเอง หรือแสดงความเป็นอัตตา (ego) ออกมาให้เห็นตลอดทั้งเรื่อง นั่นแสดงถึงการดิ้นรนต่อสู้กับโรคอัลไซเมอร์และการสูญเสียตัวตน เพราะมันยากที่จะนิยามว่า คนคนนึงจะเป็นคนคนนั้นได้อยู่มั้ย หากไร้ซึ่งความทรงจำหรือไม่สามารถรำลึกนึกถึงความเป็นตัวเอง คนที่รัก หรือแม้กระทั่งผู้คนที่เกี่ยวข้องในชีวิตอย่างชัดเจนได้เลย

ความพยายามในการรักษาตัวตนนี้ กับตัวห้องแฟลตเองยังมีนัยยะสำคัญยังเชื่อมโยงไปถึงหลักการจดจำที่มีชื่อเรียกว่า ‘memory palace’ ที่ว่าด้วยการที่มนุษย์มักจะจำสิ่งนึงได้แม่นยำเมื่อเชื่อมโยงมันกับตำแหน่งต่างๆ ในสถานที่ หรือการเชื่อมโยงสิ่งหนึ่งกับอีกสิ่งหนึ่งอีกด้วย ห้องแฟลตเปรียบเสมือนสภาวะในการรับรู้หรือภายในหัวข้อแอนโธนี ซึ่งในเรื่อง บ่อยครั้งที่เราจะได้เห็นฉากแอนโธนีถามหานาฬิกาข้อมือ ที่แม้เขาจะวางมันไว้ในที่เดิมเป็นประจำ เขายังสับสนว่า ‘ที่ประจำ’ นั้นของเขาคือที่ไหน

ความสับสนทั้งในรายละเอียดผู้คน วัตถุ และคุณลักษณะของตัวเอง แค่อย่างใดอย่างหนึ่งก็เป็นสัญญาณอันตรายว่าชายชราผู้น่าสงสารคนนี้กำลังอยู่ในสภาวะจิตใจที่มีปัญหาแล้ว แต่สำหรับแอนโธนี คือทุกอย่างที่กล่าวไป
ด้วยความเป็นละครเวทีมาก่อน เห็นได้ชัดว่าหนังใช้ประโยชน์จากการบล็อกกิ้งตัวละคร วัตถุ สร้างฉาก กับการวางบทและเขียนไดอะล็อกแบบผู้รู้ ‘how to ทำให้หนังน่าสนใจตลอดเรื่องโดยอยู่ในสถานที่เดียว’ ได้อย่างชาญฉลาดและได้ผล

หนังยังทดแทนความหวือหวาที่ขาดไปจากการใช้มุมกล้องที่เรียบง่ายและสถานที่เดียวแบบนี้ ด้วยการแสดงสุดทรงพลังของ แอนโธนี ฮอปกินส์ กับ โอลีเวีย โคลแมน ที่ต่างคนต่างก็ทำหน้าที่ของตัวเองตามตำแหน่งที่เข้าชิงออสการ์ได้อย่างไร้ที่ติ แอนโธนี แบก ส่วนโอลีเวียเป็นแรงเสริมที่ยอดเยี่ยมและสอดคล้องกัน

The Father เป็นหนังที่ทั้งวัดกึ๋นและทั้งต้องพึ่งพาความสามารถของสามเสาหลักอย่างผู้กำกับ คนเขียนบท และนักแสดงเป็นอย่างมาก ซึ่งผลลัพธ์หรือตัวหนัง ก็บ่งบอกว่าสามเสาหลักนี้เป็นยี่ห้อที่มีคุณภาพและตอกลงไปในระดับที่ลึก ส่งผลให้ตัวบ้านแข็งแรงมั่นคงตาม กี่ปีก็บ้านไม่ทรุด

 

หนังเรื่องนี้ไม่เพียงแต่จะเป็นหนังขายไดอะล็อก การแสดง และดราม่าความสัมพันธ์พ่อลูก แต่ยังพูดถึงประเด็นที่ลึกซึ้งไปกว่านั้นอย่างตัวตน ความทรงจำ ความผูกพันธ์ สถานที่ กาลเวลา และจิตใจที่เปราะบางแตกสลายที่มาพร้อมกับความชราได้อย่างแยบคาย ผ่านวิธีการเล่าเรื่องที่สร้างประสบการณ์อันบาดลึกให้กับคนดู เป็น a must น่าสนใจที่สุดเรื่องนึงในบรรดาหนังชิงออสการ์ที่เข้าชิงในปีนี้เลยครับ